Przy przechodzeniu światła z ośrodków o rożnych współczynnikach załamania. Zmniejszając kąt optyczny padania natkniemy się na kąt przy którym promień nie zdoła wydostać się z ośrodka i załamie się dokładnie pod kątem załamania od osi optycznej 90 st. Jest to kąt graniczny. Jeżeli będziemy nadal zmniejszać kąt padania to światło całkowicie odbije się od granicy ośrodków to co obserwujemy poniżej kąta granicznego jest całkowitym wewnętrznym odbiciem.
Zależność reprezentuje prawo Snelliusa. W dzisiejszych czasach tą wiedzę wykorzystujemy głównie do światłowodów. Jednak można zobaczyć efekty tego prawa w naturze np. stożek widzenia płetwonurka.
Prawo Selliusa wynikające z zasady Fermata (ale także można wyprowadzić z zasady Huygensa), przedstawia zależność kąta padania i kąta załamania do współczynników danych ośrodków. Dotyczy to natury falowej światła. W optyce geometrycznej przy zwiększaniu kąta padania przy przejściu z 2 ośrodków możemy zaobserwować, najlepiej przy przejściu z ośrodka o większym współczynniku załamania do tego z mniejszym, taki efekt iż kąt załamania będzie równy pi/2 a wiązka światła będzie znajdować się na granicy ośrodków. Łatwo możemy wyznaczyć ten kąt z wcześniej wspomnianego prawa . Przy powiększaniu kąta padania dalej obserwujemy całkowite wewnętrzne odbicie. Oczywiście postaramy się dodać ciekawostki i zastosowanie danego zjawiska.
Przydatne pojęcia: